Η καθιστική ζωή έχει εδραιωθεί πλέον στην καθημερινή μας ζωή, ως αναγκαίο κακό της εργασιακής κουλτούρας. Ποια είναι όμως η ελάχιστη ποσότητα δραστηριότητας που απαιτείται για να εξουδετερώσουμε τις επιπτώσεις της στην υγεία;
Όλο και πληθαίνουν οι έρευνες που συνυπογράφουν ότι η καθιστική ζωή μπορεί να βλάψει ποικιλοτρόπως την υγεία μας. Γι’ αυτό και οι ειδικοί συνιστούν να σηκωνόμαστε συχνά, για να αντισταθμίσουμε τον κίνδυνο. Ποια θεωρείται όμως η ιδανική συχνότητα και διάρκεια; Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια φαίνεται πως έχουν την απάντηση.
Σύμφωνα με τη νεότερή τους μελέτη, μόλις πέντε λεπτά περπάτημα κάθε μισή ώρα κατά τη διάρκεια περιόδων συνεχούς καθιστικής εργασίας μπορούν να ισοσκελίσουν ορισμένες από τις πιο βλαβερές επιπτώσεις.
Σε αντίθεση με άλλες μελέτες που έθεταν υπό το μικροσκόπιο μία ή δύο επιλογές δραστηριότητας, η παρούσα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Medicine & Science in Sports & Exercise, εξέτασε πέντε διαφορετικά «σφηνάκια» άσκησης: ένα λεπτό περπάτημα μετά από κάθε 30 λεπτά αδράνειας, ένα λεπτό μετά από 60 λεπτά, πέντε λεπτά άσκησης μετά από 30 λεπτά, πέντε λεπτά μετά από κάθε 60 λεπτά και καθόλου περπάτημα.
Στο εργαστηριακό πείραμα, καθένας από τους 11 ενήλικες συμμετέχοντες καθόταν σε μια εργονομική καρέκλα για οκτώ ώρες -είτε δουλεύοντας στον υπολογιστή, είτε απλώς χαζεύοντας στο κινητό ή διαβάζοντας ένα βιβλίο- εκτελώντας παράλληλα τα μικρά διαλείμματα για τα «σφηνάκια» άσκησης, στα οποία περιλαμβάνονταν το περπάτημα σε διάδρομο ή διαλείμματα για την τουαλέτα.
Οι ερευνητές παρακολουθούσαν κάθε συμμετέχοντα για να διασφαλίσουν ότι διατηρούσαν μια υγιή ρουτίνα κίνησης, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα μετρούσαν την αρτηριακή πίεση και το σάκχαρο στο αίμα των συμμετεχόντων (βασικοί δείκτες της καρδιαγγειακής υγείας).
Όπως διαπιστώθηκε, η βέλτιστη ποσότητα κίνησης ήταν πέντε λεπτά περπάτημα κάθε 30 λεπτά, καθώς ήταν η μοναδική περίπτωση άσκησης που μείωσε σημαντικά τόσο τιμές του σακχάρου όσο και την αρτηριακή πίεση. Επιπλέον, αυτό το μοτίβο κίνησης επηρέασε σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχοντες ανταποκρίνονταν στα μεγάλα γεύματα, μειώνοντας τις τιμές του σακχάρου στο αίμα κατά 58% σε σύγκριση με τις στιγμές αδράνειας.
Αντίστοιχα, η κίνηση κάθε 30 λεπτά για ένα λεπτό παρείχε μέτρια οφέλη για τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, ενώ αντίθετα, το περπάτημα κάθε 60 λεπτά (είτε για ένα λεπτό είτε για πέντε λεπτά) δεν παρείχε κανένα όφελος.
Ωστόσο, σε σύγκριση με την πολύωρη αδράνεια, όλα τα διαλείμματα για περπάτημα μείωσαν σημαντικά την αρτηριακή πίεση.
Επιπλέον, οι ερευνητές κατέγραψαν σε τακτά χρονικά διαστήματα τα επίπεδα της διάθεσης, της κόπωσης και των γνωστικών επιδόσεων των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια των πειραμάτων. Όπως ήταν αναμενόμενο, όλα τα σχήματα βαδίσματος, εκτός από το περπάτημα ενός λεπτού κάθε ώρα, οδήγησαν σε σημαντική μείωση της κόπωσης και σημαντική βελτίωση της διάθεσης. Παρόλα αυτά, κανένα από τα σχήματα περπατήματος δεν επηρέασε τη γνωστική ικανότητα.
