Στο αποτύπωμα της πανδημίας που άφησε με άγχος, στρες, κατάθλιψη και άλλες κοινές ψυχικές διαταραχές έναν στους τέσσερις ανθρώπους, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, αλλά και στο ζήτημα της παραπλάνησης ασθενών από επιτήδειους, αναφέρθηκε ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Στέλιος Στυλιανίδης, μιλώντας στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1.
«Ελαβε η ψυχική υγεία χαρακτηριστικά πανδημίας, με συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης, με διαταραχές ύπνου, με ζητήματα ενδοικογενειακής βίας, εξάρτησης από το διαδίκτυο και κατανάλωση ψυχοτρόπων χωρίς συνταγογράφηση αλλά και εξαρτιογόνων όπως η κοκαϊνη», τόνισε ο καθηγητής, εκφράζοντας «ανησυχία για το τσουνάμι αιτημάτων» που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ και οι δομές ψυχικής υγείας.
«Διαγνωστικά ένα παιδί ή έφηβος μπορεί να περιμένει και έξι μήνες», είπε ο κ. Στυλιανίδης, προτρέποντας να πολλαπλασιαστούν οι υπηρεσίες αλλά με συντονισμό.
Για την υπόθεση του 65χρονου που εξαπάτησε 15 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας οι πέντε εκ των οποίων πέθαναν, ο καθηγητής ευχαρίστησε τη Δημόσια Τηλεόραση γιατί άνοιξε τη συζήτηση για μια «γκρίζα ζώνη», όπως είπε για τις εναλλακτικές θεραπείες που έχουν κίνητρο την αισχροκέρδεια.
«H απελπισία θανάτου, το αδιέξοδο και το έλλειμμα ελπίδας ίσως οδηγούν σε εκμετάλλευση από επιτήδειους. Εκμεταλλεύονται το βιοατρικό μοντέλο που ξεχνάει να δει ολιστικά την απελπισία και την οδύνη του ασθενούς», είπε ο καθηγητής.
Όταν οι επιτήδειοι παραπλανούν αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο κατά της αισχροκέρδειας, τόνισε, για να επισημάνει στη συνέχεια ότι «απόφοιτος ιδιωτικού κολεγίου χωρίς αξιολόγηση, δηλαδή χωρίς καν να είναι ψυχολόγος αλλά ψυχοθεραπευτής μπορεί να αναλάβει περιστατικό σχιζοφρένειας.
Πρέπει να ενισχυθεί ο έλεγχος, να κατανοήσουμε την άγνοια αυτών των ανθρώπων, να βελτιώσουμε τις παραδοσιακές θεραπείες και να ενισχύσουμε την πληροφόρηση κατά των τυχάρπαστων, είπε ο Στέλιος Στυλιανίδης.
Η συμβουλή του είναι να απευθυνόμαστε σε γιατρό εμπιστοσύνης και να καταγγέλλουμε όποιο κρούσμα εμπορευματοποίησης του ανθρώπινου πόνου.
«Δεν υπάρχει ασθένεια που να μην έχει ψυχοσωματική συνιστώσα», τόνισε ο καθηγητής, εξηγώντας ότι ακόμα και το οικογενειακό περιβάλλον, που συνήθως ασκεί υποστηρικτική έναντι ασθενούς, χρίζει ειδικής εκπαίδευσης , ειδικά για ασθενείς που πάσχουν από άνοια, σκλήρυνση κατά πλάκας, καρκίνο.
