Απο: Βασίλης Μπαλάφας
Την Κυριακή διαλύθηκε με κάθε επισημότητα και η τελευταία αυταπάτη. Απολύτως αναμενόμενο, προδιαγεγραμμένο και πολλαπλώς φημολογούμενο το προηγούμενο διάστημα. Ελάχιστοι επέμεναν ακόμα, έχοντας στηρίξει όλη τους την ύπαρξη σε αυτό, να μη βλέπουν εκείνο που έκανε “νιάου νιάου” στα κεραμίδια περισσότερο και από τη γάτα.
Είχε άλλωστε προ-ανακοινωθεί και σε τηλεοπτική μετάδοση από το Κανάλι (το πλέον συμπορευόμενο). Η “Συμμαχία” έγινε η “παράταξη του Δημάρχου” όπως ήταν απολύτως λογικό και καταφανές για όσους έβλεπαν και για όσους είχαν έστω και ελάχιστα διαβάσει τον προηγούμενο εκλογικό νόμο.
Η νέα σύνθεση δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών και αυτός ήταν και ο στόχος. Να μην έχει κανείς πια καμία αμφιβολία περί των τεκτονικών μετακινήσεων και αλλαγών που φυσικά αναφανδόν πιστώνονται ως “κατόρθωμα” στον έναν. Ναι. Είναι όντως κατόρθωμα όλο δικό του. Του ενός. Και καλά κάνει και προβάλλεται πομπωδώς και υπογραμμισμένα ως τέτοιο.
Είναι ο κύκλος μιας ανοιχτής πληγής του 2014 που έκλεισε την Κυριακή. Έπρεπε για όλους μας να διαλυθούν οι αυταπάτες και να απαντηθούν απλά ερωτήματα που πολλοί πίστευαν ότι είχαν δύσκολες απαντήσεις. Πώς τόσο γρήγορα ; Πώς τόσο ίδιος ; Πώς ακόμα ακόμα όχι απλώς ίδιος αλλά και καλύτερος ;
Είναι η νομοτέλεια τελικά των πραγμάτων, μαζί με τους συμβολισμούς προσώπων που αδυσώπητα απαντά στις αυταπάτες, διαλύει παραισθήσεις και συμπληρώνει τα κενά που κατά το γνωστό τσιτάτο η φύσει μισεί … Είναι η τάχιστη “πνευματικοποίηση” που τελικά έρχεται να νομιμοποιήσει και να σφραγίσει την “αποπνευματικοποίηση” των Άλλων … Γιατί απλά .. Πιο “πνευματικός” πεθαίνεις. Τόσο εμφατικά που όπως λένε και οι Κατσιμιχαίοι, “ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται”.
Και να μας συγχωρείτε κιόλας δηλαδή … Αλλά. Αλλά δεν θα γίνουμε συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα …
