ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ
Εδώ και πάρα πολύ καιρό επισημαίνω και αναλύω τον “κατήφορο” της ιδεολογικής μετατόπισης της ΝΔ, της μετακίνησής της από ζωτικές πολιτικές αρχές και αξίες, τη συστηματική νόθευση της σύστασης του πυρήνα της και την εσκεμμένη απομάκρυνσή της από οτιδήποτε στη διάρκεια της ύπαρξής της είχε σχέση με τη συνέπεια, την προσφορά και τη κλιμακωτή εσωτερική εξέλιξη των στελεχών, του δυναμικού και των ανθρώπων της.
Η ΝΔ εσκεμμένα απομακρύνθηκε από τις καταστατικές της ιδεολογικές καταβολές, συνειδητά εκ μέρους της ηγεσίας της επέλεξε το να απευθύνεται σε άλλα κοινωνικά στρώματα από εκείνα που ήταν οι παραδοσιακές αναφορές της, απολύτως μεθοδευμένα “επαγγελματικοποίησε” την έννοια του στελέχους της και κατάντησε να εγκολπώνει στην κυριολεξία πλέον κάθε καρυδιάς καρύδι, απολύτως άσχετο με την ιστορία της, απολύτως αδιάβαστο και αποκομμένο από τη συνέχειά της, ευκαιριακούς τυχοδιώκτες, αλεξιπτωτιστές, χαμαιλέοντες, πολυμορφικά ασπόνδυλα και άλλα “εύκαμπτα” ανθρώπινα υλικά.
Με λυσσώδη τρόπο και ανοιχτά επιτίθεται πλέον στη μεσαία τάξη, την παραδοσιακή ραχοκοκκαλιά της, εκείνη των νοικοκυραίων, εμφυτεύει ενοχικά σύνδρομα και τιμωρεί με εξαιρέσεις όσους παλεύουν ακόμα να κρατηθούν εκτός καταλόγων και λιστών χρεοκοπημένων και κακοπληρωτών. Εκδικείται με μανία όσους δεν χρωστάνε, όσους δεν έχουν ανάγκη έστω και οριακά το κάθε κομμουνιστικού τύπου επίδομα που σκαρφίζεται ανά εβδομάδα, μισεί όσους ακόμα διατηρούν ιδιοκτησία με νύχια και με δόντια, εξολοθρεύει το μεδούλι της παραδοσιακής Ελληνικής οικονομίας. Ταυτόχρονα ρέπει όλο και περισσότερο σε εκείνο που σιχαινόταν ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις, τον ελιτισμό.
Η ΝΔ πια έχει δύο δεξαμενές ψηφοφόρων υπό στόχευση. Πρώτον, τους εξαιρετικά ευκατάστατους που αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος αφού του φαίνεται ακριβό το ψωμί δεν τρώει σαραντάσπορο ενζιμέ ολικής άλεσης με κουρκουμά και τριμμένο κάσιους, πασπαλισμένο με ποδάρια ακρίδας Σιβηρίας. Δεύτερον, εκείνους που βρίσκονται πολύ πιο κάτω από το καταγεγραμμένο Εθνικό κατώφλι φτώχειας, οι οποίοι μετά από 13 χρόνια οικονομικής εξαθλίωσης αντιμετωπίζουν ως “Θεό της αφθονίας” τον “μοιραστή” επιδομάτων που τους κλείνει το μάτι λέγοντας “μείνετε όπως είστε, καλά είναι, εγώ είμαι εδώ”. “Ωραίος γκόμενος” που έλεγε και μια κοπελίτσα κάποτε σε ένα στιγμιότυπο.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αυτές τις μέρες οι νεονεοδημοκράτες, οι “νεοδημοκράτες” (ρητά εντός εισαγωγικών) και οι μουσαφίρηδες της ΝΔ, αρπάζονται μεταξύ τους σε σχέση με την κηδεία του τέως.
Η παραδοσιακή θέση και στάση της ΝΔ και των σχημάτων που προηγήθηκαν αυτής ως “πρόγονοι” είναι γνωστές και διατυπωμένες ανεξίτηλα. Από τη μεγάλη ρήξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τη Φρειδερίκη και το Παλάτι, τις ύβρεις του Γέρου που τολμούσε και τον αποκαλούσε εντός Βουλής “κομμουνιστή”, την ταμπέλα της “σοσιαλ-μανίας”, μέχρι το “δεν συνεργάζομαι με τα άκρα” του Κώστα Καραμανλή.
Βασιλόφρονες και χουντόφρονες, καθώς και σταλινικοί χασάπηδες μπήκαν σε όλα τα κόμματα ως θλιβερές και ντροπιασμένες μειοψηφίες μετά τη Μεταπολίτευση προσπαθώντας να ενστερνιστούν τη Δημοκρατία.
Αυτό το χάλι που γίνεται αυτές τις ημέρες δεν το είχαμε ξαναδεί. Και μην πει κανείς ότι η απόφαση της ΝΔ κοντράρει. Ίσα ίσα που αναζωπύρωσε, έδωσε βήμα έκφρασης και λόγο ύπαρξης σε όλα τα καταπιεσμένα τόσα χρόνια συναισθήματα ως φαίνεται.
Ο Εθνάρχης πάντα ήταν τυπικός με τους θεσμούς και απόλυτος με τις απόψεις που υπηρετούσε. Πάντα με το φράκο του και τα γάντια του, εργαζόμενος άοκνα για την εμπέδωση της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, επιφέροντας καίρια χτυπήματα στη Μοναρχία. Αν ζούσε, αυτό πιστεύω θα έκανε και τώρα. Θα έβαζε το φράκο του, τα γάντια του και θα κήδευε τον τέως στο Τατόι με όλες τις τιμές σε μια γιορτή της Μεταπολίτευσης που ο ίδιος εμπέδωσε στη χώρα. Χωρίς κόμπλεξ, και πάντα με εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο που είχε.
Δυστυχώς η ΝΔ είναι πια πολύ μακριά από όλα αυτά … Και γι’ αυτό με τη σπασμένη της πυξίδα αδυνατεί πια να εκφράσει συνεκτικό λόγο ιδεολογικών αρχών και θέσεων με αποτέλεσμα να κάνουν στην κυριολεξία πάρτι όλοι οι μουσαφιραίοι, κάθε προέλευσης.
