Μπισμπίκης και Τσανακλίδου στήριξαν Τσίπρα, η Μποφίλιου τον Κουτσούμπα, ο Δεληβοριάς «έσωσε» το νερό της Θεσσαλονίκης με την Ακρίτα και συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σήκωσαν σκόνη, σαν να ήταν αυτονόητο. Μέχρι που ο Νιόνιος έγινε ξανά η ενοχλητική φωνή που ερέθισε τη συνδικαλισμένη κοίτη του «ηθικού πλεονεκτήματος» και των κομματικών τρολ Ματίνα Δελή
Την τελευταία φορά που το τσέκαρα (διορθώστε με αν κάνω λάθος) οι καλλιτέχνες δικαιούνται να έχουν άποψη -και μάλιστα αν το επιθυμούν να την εκφράζουν δημόσια- για τα πολιτικά μας πράγματα. Αν θυμάμαι καλά, έχουν δικαίωμα ακόμη και να τοποθετούνται έμμεσα ή ανοικτά πριν από εκλογικές αναμετρήσεις. Και το κάνουν. Για παράδειγμα: –
O ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Μπισμπίκης στήριξε τον Αλέξη Τσίπρα. Δήλωσε ανοικτά και καθαρά ότι θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. «Συμφωνούμε μαζί σου Βασίλη» ανέφερε στο Facebook η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ κοινοποιώντας μια φράση του καλλιτέχνη. Τσίπρας και Μπισμπίκης συναντήθηκαν αργότερα στις κερκίδες του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και μια ωραία φωτογραφία τους έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Πού είναι το πρόβλημα;
-Η Τάνια Τσανακλίδου δήλωσε επίσης ότι υποστηρίζει τον κ. Τσίπρα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει τονίσει ότι τον στηρίζει και ότι θα εξακολουθήσει να το κάνει, ενώ απευθυνόμενη εμμέσως πλην σαφώς στην κυβέρνηση της ΝΔ, φώναξε από σκηνής «θα τους φάμε» σε συναυλία υπέρ των ηθοποιών.
Πρόσφατα τραγούδησε σε συναυλία του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας του κόμματος για την Εργατική Πρωτομαγιά, όπου μίλησε και ο αρχηγός του κόμματος. Δικαίωμά της δεν είναι;
–Ο Φοίβος Δεληβοριάς ρίχτηκε μαζί με την Ελενα Ακρίτα (Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ) στη μάχη για τη «διάσωση» του νερού της Θεσσαλονίκης σε μια εκδήλωση που οργάνωσαν συνδικαλιστές του κόμματος. «Σήμερα υψώνουμε τις φωνές μας και τον ήχο μας ενάντια στις άθλιες, έκνομες και κυνικές προσπάθειες να εκποιηθεί το πολυτιμότερο δημόσιο αγαθό» έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα ο τραγουδοποιός κατά της κυβέρνησης της ΝΔ.
Παρότι δεν προκύπτει σαφώς αν υπήρξε ποτέ ζήτημα «ιδιωτικοποίησης του νερού», σε κανέναν δεν πέφτει λόγος για τις τοποθετήσεις του καλλιτέχνη. Ελενα Ακρίτα και Φοίβος Δεληβοριάς στη Θεσσαλονίκη για το νερό (Facebook/ Elena Akrita) -Η Νατάσα Μποφίλιου στηρίζει πάντοτε ανοικτά τον Δημήτρη Κουτσούμπα και το ΚΚΕ. «Η Νατάσσα δεν σηκώνει τ’ άδικο» είχε πει για εκείνη το 2020 ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου στον Antenna. Η ίδια, καλεσμένη στο στούντιο, ανταπέδωσε τα θερμά λόγια. Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να δώσει λογαριασμό στον οποιονδήποτε η δημοφιλής τραγουδίστρια για το ποιο κόμμα υποστηρίζει.
– «Οδηγητή» στο Πάρκο Τρίτση τον περασμένο Σεπτέμβριο Την Τρίτη, ο Διονύσης Σαββόπουλος μίλησε για τις εκλογές και την περιπέτεια της υγείας του στον Παύλο Τσίμα. Στήριξε τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες για να βρεθεί στο στόχαστρο επιθέσεων, κυρίως από ανώνυμα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από αυτό τον τελευταίο γύρο επιθέσεων, η προηγούμενη αφορμή για να επιτεθεί στον Σαββόπουλο ο διαδικτυακός «στρατός» της Κουμουνδούρου, ήταν η ανοικτή και καθαρή στήριξή του προς την αμυνόμενη Ουκρανία.
Ηταν άνοιξη του 2022. Εκείνες τις ημέρες πολλοί συνάδελφοί του, συνδικαλισμένοι καθώς ήταν στην κοίτη του αριστερού «ηθικού πλεονεκτήματος», τηρούσαν -τουλάχιστον- ίσες αποστάσεις μεταξύ επιτιθέμενου και αμυνόμενου. Σε συναυλίες «για την ειρήνη» ξέπλεναν τον Πούτιν όταν εκείνος βομβάρδιζε μαιευτήρια. Το ερώτημα λοιπόν προκύπτει αβίαστα. Σε μια περίοδο που πολλοί καλλιτέχνες τοποθετούνται έμμεσα ή άμεσα για τις εκλογές, γιατί αλήθεια «απαγορεύεται» να μιλήσει ο Σαββόπουλος; Μήπως δεν έχει το καλλιτεχνικό μέγεθος του Δεληβοριά ή του Μπισμπίκη; Θα ήταν παράλογο να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο. Το ζήτημα είναι μάλλον πιο απλό. Τους εκνευρίζει ότι δεν συνδικαλίζεται.
Οτι ήταν πάντα -και εγινε ξανά- η ενοχλητική φωνή που χαλάει την ατμόσφαιρα στην κοίτη ενός υποκριτικού και σχεδόν κατ’ επάγγελμα «ηθικού πλεονεκτήματος» στο χώρο της τέχνης. Οτι χαλάει την πιάτσα. Βεβαίως από την πλευρά του, σε αντίθεση με άλλους, είχε πάντα την «πολυτέλεια» να το κάνει.
Γιατί στηριζόταν από πολύ νέος στην απήχηση του έργου του και όχι σε κάποιο «κλίμα». Στο γεγονός ότι τα τραγούδια του συγκίνησαν και συγκινούν αληθινά πάρα πολλούς ανθρώπους. Εχουμε χάσει πια το μέτρημα με τις σαββοπουλικές γενιές. Επομένως ο ίδιος δεν είχε ανάγκη να είναι «νομιμόφρων» απέναντι σε κάποια ιδεολογική ή κομματική πεπατημένη για να μη χάσει το κοινό του. Μεγάλη πολυτέλεια… και είναι λογικό: πώς να μην ερεθίζονται οι άλλοι;
Από παιδί ο Σαββόπουλος έσπαγε τα καλούπια και είχε το θάρρος της γνώμης του. Αν δεν φοβάσαι τη λογοκρισία της χούντας στα 28 σου, όταν έβγαινε το Βρώμικο Ψωμί (1972) με την τρομερή πρώτη εκτέλεση του Ζεϊμπέκικου («Σ’ αυτό τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί/κι οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή»), δεν είναι και πολύ αναμενόμενο να φοβάσαι στα 78 σου το οποιοδήποτε τρολ, επώνυμο ή ανώνυμο. Δικαίωμά του, λοιπόν, να μιλάει ελεύθερα. Οπως και των υπολοίπων.
ΥΓ. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι ο εμβληματικός τραγουδοποιός έχει μιλήσει με θάρρος σε διάφορες περιστάσεις: όπως όταν επιτέθηκε στον Αυριανισμό του ιδεολογικά κυρίαρχου ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 1980. Σημαντική λεπτομέρεια: ένας από τους ελάχιστους που τον στήριξαν το 1989 ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος είχε βιώσει από πρώτο χέρι τον κομματικό φανατισμό…
Πηγή: Protagon.gr
